Iman ettim :=)

Olurken iman edecekmisim..( ahahah be ahaha) ben!
"ben meshur insanlarin zeki imansiz ve ahlaklisini severim."bunlarin bazilari toplumla ilginc bir denge tutturuyorlar. normlara/tabulara karsilar, dalga geciyorlar, hatta dupeduz hakaret bile edebiliyorlar ama artik durustluklerinden midir, diger alanlardaki basarilarindan midir, seytan tuyu mudur nedir, genis kitlelerce aforoz edilmiyor hatta seviliyorlar. sonra geliyor zorluklar, hastaliklar, olum dosekleri ve kacinilmaz soru: peki simdi olumle yuzlesince imana geldin mi? bu agresif bir bicimde sorulmuyor, "tukurdugunu yalayacak misin ha kafasina sictimin ateisti" gibi bir garez yok ama daha sinsi, daha gicik edici bir uslup var. sevecen ve anlayisli gozuken bir uslup, sabirli bir babayla yanlisinda israr edip omrunu heder etmis bir evladin diyalogu gibi. adam orada yanlisini kabul edecek, o eski ukala canliligi yerini yenilginin ve kirilmis bir gururun yorgunluguna birakacak, bizim sunucu da manifesto gibi acik acik okumasa da "gec oldu, guc oldu ama nihayetinde lideriniz dogru yola geldi" imasini yapacak adamin gol diyor diyerek topluma ders verecek. tiyatro resmen. "ne kadar zeki olursaniz olun, ne kadar dalga gecerseniz gecin her canli olumu tadacaktir tatmadan hemen once de hanyayi konyayi anlayacaktir". cok korkunc, bir hayat boyu anlatmaya calistigin seyin tek kelimesinin anlasilmadigini olurken idrak etmek. insanlar olumden haberdar olmadiklari icin toplumlarinin dinini reddediyor veya tumden ateist oluyor degiller. bu kadar yuzeysel ve avanak biri zaten ateist olsa kim ciddiye alir. normal insanlar bir dini nasil reddederler? mesela tutarliligini sorgularlar (zaman-mekanla sinirlandirilmis suclar yuzunden bizi sonsuza kadar cezalandiracak hristiyan tanrisinin herbirimizi teker teker sevdigini soylemek gibi). baska? o dinin cikisini tarihsel dinamikler isiginda incelerler (musa'nin tam da cevre imparatorluklarin guclerinin zayifladiginda ortaya cikmasi gibi secilmis halka vaadedilmis topraklarin kimsenin istemedigi igrenc bir yer olmasi gibi). yahut freudun moses and monotheizmini okur god delusiondaki argumanlari severler oksarlar, vs.bu nedenlerin gecerliligi, insanlarin o anki duygu hezeyanlarina bagli degil. nasil ki sen mantarlari yutup fantastik boyutlara gecince dunya panteist olmuyor, kayalar konusmaya baslamiyor, ayni sekilde olum korkusu gibi bir travma yasayinca da ateist olma nedenleri otomatikman zayiflamiyor, curutulmuyor.

aksi halde bu taktikle her konuda her dogruya basitce ulasabilirdik:
-komsunuzu oldurmek dogru mudur?
-hayir, thou shalt not kill yahu.
[komsunun gurultusu yuzunden butun bir gece uyuyamayip sinirler altust olduktan sonra]
-peki simdi?
-yanlislardaymisim sikmak lazim agzina yuzune
-ya yaaa

Hatta psikolojiyle travmayla, kimyasallarla hic ugrasmayalim direkt lobotomi yapalim: "iste sayin seyirciler, hayati boyunca 2 kere 2'nin 4 oldugunu soyleyip bizle dalga gecti ama lobotomi sonrasi hanyayi konyayi anladi". kimse olup sonsuza kadar yokolmayi istemez ama bilinc belli ki noronlarin fiziksel durumuna bagli. lobotomi sonrasi insanlar karakterlerini, bilinclerini koruyamiyorlarsa beyin tamamen yokolduktan sonra korumalari icin, cennetten akrabalarina dogru gulumseyip diger olulerle kahve muhabbettine devam edebilmeleri icin pek bir neden goremiyorum. yarin oburgun doktorun gelip "kalp krizi kanseri olmussunuz, 10 dakika omrunuz kaldi" demesi, benim de alelacele bir taksi cevirip "su mekke'ye giden jeti takip et" demem bu gercegi degistirmeyecek. hatta bu degnegin diger ucunda da bok var, pek kimse gormuyor: kendi olumu yuzunden imana gelenler kadar insan da sevdiklerinin olumu yuzunden veya dunyadaki adaletsizlikler, korkunc seyler yuzunden imandan gidiyor, fellik fellik kaciyor. ilk grup hakli da bunlar niye haksiz? neden hicbir tv sunucusu yakini olen meshur bir dindara gibi bu muhabetti yaptiktan sonra, isyan halindeki adamdan kameraya donup manidar mimiklerde bulunmuyor, halki ateizme tesvik etmiyor?Birakin kardesim bu uzatma dakikalarinda gelen sahte zaferleri